Raglan, Taupo, National Park en nog meer...
Blijf op de hoogte en volg Winnie
19 September 2017 | Nieuw Zeeland, National Park
Hallo! :)
Het is alweer even geleden sinds mijn laatste verslag, maar de WiFi verbinding was de afgelopen paar dagen niet goed of afwezig. Onderweg naar Raglan zijn we gestopt in Paerroa, de plaats waar Lemon & Paerroa is bedacht. Dit is een frisdrank die wordt gemaakt van water uit de bergen en citroen. Tegenwoordig is de fabriek in handen van Coca-Cola, maar het wordt alleen in NZ geproduceerd en volgens mij ook verkocht. De volgende stop was bij de Breidal Veil Falls, een waterval van 55 m hoog. In Raglan, heb ik gesurfd. We kregen les van Jamie en Shaf. In totaal hebben we iets meer dan een uur gesurfd en gelukkig was het water minder koud dan ik vantevoren dacht, waarschijnlijk ook door de wetsuit die ik aanhad. :p Van alle pogingen die ik gedaan heb, is het me bijna iedere keer gelukt om op mijn board te staan. :D 's Avonds ben ik bij de lodge nog naar de glowwormen gaan kijken. Dit zijn larven van een vlieg die in het laatste deel van hun staart een orgaan hebben waarin bepaalde enzymen en eiwitten gemixt worden en die daardoor blauw licht geeft. De larven produceren ook een slijmerige draad waarmee ze andere vliegende insecten vangen. Zodra een insect tegen de draad vliegt, blijft ie eraan plakken en zal de glowworm zijn draad intrekken en het insect opeten. De vliegende insecten komen op de glowwormen af vanwege hun licht. De volgende dag heb ik er nog veel meer gezien in de grotten in Waitomo. Daar gingen we eerst via een wandelpad de grot in en het laatste stuk gingen we met een boot. Het was supermooi om te zien, omdat het hele plafond (?) van de grot vol zat met glowwormen. Het deed me een beetje denken aan de droomvlucht in de Efteling, maar dan mooier. We gingen ook nog naar een andere grot met allerlei stalagmieten en stalactieten. Er waren ook een aantal skeletten te zien, waaronder één van een moa, een vogel die ooit in NZ leefde, maar nu is uitgestorven. Onze volgende bestemming van vandaag was Matamata, voor de Hobbiton movie set tour! Na de opnames van de Lord of the Rings films is de set grotendeels afgebroken, maar voor de Hobbit films is de set weer helemaal opgebouwd. Nu wordt het gebruikt voor tours over de set. In totaal zijn er 44 hobbit huisjes gebouwd, waarvan een deel maar een paar seconden in de hele film te zien zijn. De meeste huisjes zijn maar heel laag, maar er zijn een paar wat groter, waardoor het lijkt dat degene die bij de deur staat heel klein is. De figuranten die een hobbit speelden mochten ook maar maximaal zo'n 1.60 m zijn om hobbit te kunnen zijn. Als afsluiter van de tour kregen we een drankje in de Dragon's Inn.
De volgende ochtend heb ik samen met Eugenie en Letitia een wandeling gemaakt langs Lake Rotorua en door het centrum van Rotorua. Dit was overigens verrassend groot. De meeste dorpjes hebben maar een paar winkeltjes, maar het centrum hier had zeker wel zo'n 50 winkels en nog een stuk met restaurants. 's Middags vertrokken we richting Lake Aniwhenua. Onderweg pikten we onze gids, Rooks, op. Zij behoort tot de Maori die nog in NZ leven en ging ons vandaag meer over de Maori cultuur vertellen en de omgeving waarin we ons bevonden. Op weg maar de lodge stopten we nog bij een stuk bos waar we een korte wandeling maakten naar de oudste rotstekeningen gemaakt door Maori. De tekeningen dateren uit ongeveer 1050 waarschijnlijk gemaakt door een groep van zo'n 50 Maori die achter gelaten waren door hun leider. We reden ook nog door Murupara, een Maori dorp. Een groot deel van de Maori is werkloos en er is veel criminaliteit. Van de winkels in het dorp is zo'n 90% gesloten. Sinds de mechanisatie van het werk rond verwerking van het hout van de omliggende bossen zijn veel Maori hun werk kwijtgeraakt. Het dorp deed me een beetje denken aan de kampen die je in Nederland ziet. Daarna gingen we naar de lodge. Samen met Lisa en Kerri deed ik de Haka workshop, waarbij we een aantal Maori spelletjes speelden en een Haka leerden. Dit is een soort dans die vroeger uitgevoerd werd om een boodschap over te brengen aan een andere stam, meestal om een oorlog aan te kondigen. Nu wordt de Haka soms nog gedaan bij bijvoorbeeld een trouwerij of een begrafenis. De Haka die wij leerden was de Haka die gedaan werd door het rugby team van NZ, de All Blacks, voor de huidige Haka. 's Avonds aten we met de hele groep, een zogenaamde hangi, een traditioneel Maori diner. Een gat in de grond wordt gevuld met gloeiende stenen. Daarbovenop worden verschillende draadmanden met daarin het eten geplaatst. Over de manden worden natte doeken gelegd en de doeken worden bedolven onder een berg zand. Twee en half uur wachten en het eten is klaar. Er was kip, rundvlees, aardappel, zoete aardappel, pompoen, gerookte paling en salade. Na het eten keken we met de hele groep de rugbywedstrijd tussen NZ (All Blacks) en Zuid-Afrika. NZ won met 57-0, grootste verschil in score ooit.
De volgende ochtend vertrokken we om half negen naar Taupo. Vandaag stond skydiven op het programma, maar dat kon niet doorgaan omdat het te bewolkt was. In plaats daarvan hebben we de ochtend in Taupo zelf doorgebracht. 's Middags reden we verder naar Blue Duck station, een boerderij in Whakahoro, een plaats met maar twee permanente inwoners. De mensen van Blue Duck station hebben een natuurbeschermingsprogramma waarmee ze proberen de aantallen van de vogels die er waren voor de introductie van verschillende zoogdieren weer op peil te brengen. NZ had oorspronkelijk maar twee zoogdieren: vleermuis met een korte snuit en vleermuis met een lange snuit (ik weet de precieze namen niet). De Europeanen hebben alle andere zoogdieren geïntroduceerd, waaronder schapen, koeien, varkens, konijnen en nog veel meer. Voor de vogels zijn fretten, hermelijnen, ratten, egels en nog wat andere dieren de grootste bedreiging. Door vallen te plaatsen worden veel van deze dieren gedood en kan de vogelpopulatie zich herstellen. Daarnaast wordt er ook op geiten en konijnen gejaagd, omdat de aantallen daarvan te hoog zijn en deze dieren de natuur aantasten. Blue Duck station heeft ook nog een heleboel schapen die worden verkocht worden voor hun vlees en ze houden ook nog bijen voor de productie van manuka honing.
De dag erna was weer een drukke dag. 's Ochtends gingen we paardrijden in de omgeving. Het was een tocht van zo'n drie uur tussen de weilanden met schapen, bossen en met heel mooi uitzicht op de omliggende bergen. Mijn paard heette Ben, net als de andere paarden een voormalig racepaard dat is gered van de slacht. Helaas hadden we onderweg een beetje regen, maar gelukkig maar van korte duur. Na de lunch gingen we op bush safari. Met een soort buggy's (4WD voertuig) reden we over heel modderige paden door het omliggende bos/regenwoud. We kregen nog een korte demonstratie te zien van de herdershonden die gebruikt worden bij het hoeden van schapen. Er worden twee soorten honden gebruikt. De ene soort blaft heel hard en moet de schapen van de herder af jagen, terwijl de andere soort helemaal stil is en de schapen juist naar de herder toe moet brengen. Iedere hond weet door de toon van fluitsignalen welke signalen voor hem bedoeld zijn. Zo kunnen er zo'n vijf à zes honden tegelijk gebruikt worden. Daarna liepen we nog naar de rivier om Blue Ducks te zoeken, maar die hebben we niet gevonden. Daarna liepen we nog maar de watervallen en toen was het tijd om terug te gaan.
Vandaag gaan we naar het Tongariro National Park. Dit had één van de hoogtepunten van de reis moeten worden, omdat je hier één van de mooiste wandelingen van een dag ter wereld kunt doen, maar er ligt te veel sneeuw om die te kunnen doen.
In plaats daarvan maakten we een korte wandeling naar Tawhai falls, bekend als Gollum's pool in de Lord of the Rings film. Daarna maakten we een lange wandeling naar de top van de Taranaki falls met uitzicht op Mount Ngauruhoe, Mount Doom in de LOTR film.
Morgen reizen we verder naar Wellington en donderdag ben ik op het Zuidereiland.
Groetjes, Winnie
Het is alweer even geleden sinds mijn laatste verslag, maar de WiFi verbinding was de afgelopen paar dagen niet goed of afwezig. Onderweg naar Raglan zijn we gestopt in Paerroa, de plaats waar Lemon & Paerroa is bedacht. Dit is een frisdrank die wordt gemaakt van water uit de bergen en citroen. Tegenwoordig is de fabriek in handen van Coca-Cola, maar het wordt alleen in NZ geproduceerd en volgens mij ook verkocht. De volgende stop was bij de Breidal Veil Falls, een waterval van 55 m hoog. In Raglan, heb ik gesurfd. We kregen les van Jamie en Shaf. In totaal hebben we iets meer dan een uur gesurfd en gelukkig was het water minder koud dan ik vantevoren dacht, waarschijnlijk ook door de wetsuit die ik aanhad. :p Van alle pogingen die ik gedaan heb, is het me bijna iedere keer gelukt om op mijn board te staan. :D 's Avonds ben ik bij de lodge nog naar de glowwormen gaan kijken. Dit zijn larven van een vlieg die in het laatste deel van hun staart een orgaan hebben waarin bepaalde enzymen en eiwitten gemixt worden en die daardoor blauw licht geeft. De larven produceren ook een slijmerige draad waarmee ze andere vliegende insecten vangen. Zodra een insect tegen de draad vliegt, blijft ie eraan plakken en zal de glowworm zijn draad intrekken en het insect opeten. De vliegende insecten komen op de glowwormen af vanwege hun licht. De volgende dag heb ik er nog veel meer gezien in de grotten in Waitomo. Daar gingen we eerst via een wandelpad de grot in en het laatste stuk gingen we met een boot. Het was supermooi om te zien, omdat het hele plafond (?) van de grot vol zat met glowwormen. Het deed me een beetje denken aan de droomvlucht in de Efteling, maar dan mooier. We gingen ook nog naar een andere grot met allerlei stalagmieten en stalactieten. Er waren ook een aantal skeletten te zien, waaronder één van een moa, een vogel die ooit in NZ leefde, maar nu is uitgestorven. Onze volgende bestemming van vandaag was Matamata, voor de Hobbiton movie set tour! Na de opnames van de Lord of the Rings films is de set grotendeels afgebroken, maar voor de Hobbit films is de set weer helemaal opgebouwd. Nu wordt het gebruikt voor tours over de set. In totaal zijn er 44 hobbit huisjes gebouwd, waarvan een deel maar een paar seconden in de hele film te zien zijn. De meeste huisjes zijn maar heel laag, maar er zijn een paar wat groter, waardoor het lijkt dat degene die bij de deur staat heel klein is. De figuranten die een hobbit speelden mochten ook maar maximaal zo'n 1.60 m zijn om hobbit te kunnen zijn. Als afsluiter van de tour kregen we een drankje in de Dragon's Inn.
De volgende ochtend heb ik samen met Eugenie en Letitia een wandeling gemaakt langs Lake Rotorua en door het centrum van Rotorua. Dit was overigens verrassend groot. De meeste dorpjes hebben maar een paar winkeltjes, maar het centrum hier had zeker wel zo'n 50 winkels en nog een stuk met restaurants. 's Middags vertrokken we richting Lake Aniwhenua. Onderweg pikten we onze gids, Rooks, op. Zij behoort tot de Maori die nog in NZ leven en ging ons vandaag meer over de Maori cultuur vertellen en de omgeving waarin we ons bevonden. Op weg maar de lodge stopten we nog bij een stuk bos waar we een korte wandeling maakten naar de oudste rotstekeningen gemaakt door Maori. De tekeningen dateren uit ongeveer 1050 waarschijnlijk gemaakt door een groep van zo'n 50 Maori die achter gelaten waren door hun leider. We reden ook nog door Murupara, een Maori dorp. Een groot deel van de Maori is werkloos en er is veel criminaliteit. Van de winkels in het dorp is zo'n 90% gesloten. Sinds de mechanisatie van het werk rond verwerking van het hout van de omliggende bossen zijn veel Maori hun werk kwijtgeraakt. Het dorp deed me een beetje denken aan de kampen die je in Nederland ziet. Daarna gingen we naar de lodge. Samen met Lisa en Kerri deed ik de Haka workshop, waarbij we een aantal Maori spelletjes speelden en een Haka leerden. Dit is een soort dans die vroeger uitgevoerd werd om een boodschap over te brengen aan een andere stam, meestal om een oorlog aan te kondigen. Nu wordt de Haka soms nog gedaan bij bijvoorbeeld een trouwerij of een begrafenis. De Haka die wij leerden was de Haka die gedaan werd door het rugby team van NZ, de All Blacks, voor de huidige Haka. 's Avonds aten we met de hele groep, een zogenaamde hangi, een traditioneel Maori diner. Een gat in de grond wordt gevuld met gloeiende stenen. Daarbovenop worden verschillende draadmanden met daarin het eten geplaatst. Over de manden worden natte doeken gelegd en de doeken worden bedolven onder een berg zand. Twee en half uur wachten en het eten is klaar. Er was kip, rundvlees, aardappel, zoete aardappel, pompoen, gerookte paling en salade. Na het eten keken we met de hele groep de rugbywedstrijd tussen NZ (All Blacks) en Zuid-Afrika. NZ won met 57-0, grootste verschil in score ooit.
De volgende ochtend vertrokken we om half negen naar Taupo. Vandaag stond skydiven op het programma, maar dat kon niet doorgaan omdat het te bewolkt was. In plaats daarvan hebben we de ochtend in Taupo zelf doorgebracht. 's Middags reden we verder naar Blue Duck station, een boerderij in Whakahoro, een plaats met maar twee permanente inwoners. De mensen van Blue Duck station hebben een natuurbeschermingsprogramma waarmee ze proberen de aantallen van de vogels die er waren voor de introductie van verschillende zoogdieren weer op peil te brengen. NZ had oorspronkelijk maar twee zoogdieren: vleermuis met een korte snuit en vleermuis met een lange snuit (ik weet de precieze namen niet). De Europeanen hebben alle andere zoogdieren geïntroduceerd, waaronder schapen, koeien, varkens, konijnen en nog veel meer. Voor de vogels zijn fretten, hermelijnen, ratten, egels en nog wat andere dieren de grootste bedreiging. Door vallen te plaatsen worden veel van deze dieren gedood en kan de vogelpopulatie zich herstellen. Daarnaast wordt er ook op geiten en konijnen gejaagd, omdat de aantallen daarvan te hoog zijn en deze dieren de natuur aantasten. Blue Duck station heeft ook nog een heleboel schapen die worden verkocht worden voor hun vlees en ze houden ook nog bijen voor de productie van manuka honing.
De dag erna was weer een drukke dag. 's Ochtends gingen we paardrijden in de omgeving. Het was een tocht van zo'n drie uur tussen de weilanden met schapen, bossen en met heel mooi uitzicht op de omliggende bergen. Mijn paard heette Ben, net als de andere paarden een voormalig racepaard dat is gered van de slacht. Helaas hadden we onderweg een beetje regen, maar gelukkig maar van korte duur. Na de lunch gingen we op bush safari. Met een soort buggy's (4WD voertuig) reden we over heel modderige paden door het omliggende bos/regenwoud. We kregen nog een korte demonstratie te zien van de herdershonden die gebruikt worden bij het hoeden van schapen. Er worden twee soorten honden gebruikt. De ene soort blaft heel hard en moet de schapen van de herder af jagen, terwijl de andere soort helemaal stil is en de schapen juist naar de herder toe moet brengen. Iedere hond weet door de toon van fluitsignalen welke signalen voor hem bedoeld zijn. Zo kunnen er zo'n vijf à zes honden tegelijk gebruikt worden. Daarna liepen we nog naar de rivier om Blue Ducks te zoeken, maar die hebben we niet gevonden. Daarna liepen we nog maar de watervallen en toen was het tijd om terug te gaan.
Vandaag gaan we naar het Tongariro National Park. Dit had één van de hoogtepunten van de reis moeten worden, omdat je hier één van de mooiste wandelingen van een dag ter wereld kunt doen, maar er ligt te veel sneeuw om die te kunnen doen.
In plaats daarvan maakten we een korte wandeling naar Tawhai falls, bekend als Gollum's pool in de Lord of the Rings film. Daarna maakten we een lange wandeling naar de top van de Taranaki falls met uitzicht op Mount Ngauruhoe, Mount Doom in de LOTR film.
Morgen reizen we verder naar Wellington en donderdag ben ik op het Zuidereiland.
Groetjes, Winnie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
