Kobe, Hakone, Nikko, Tokio

Op onze tweede dag in Kobe zijn we ‘s ochtends naar het Kobe Maritime Museum gegaan dat gecombineerd is met Kawasaki Good Times World. We gingen eerst door Kawasaki Good Times World. Helaas was hier niet alles ook in het Engels, maar ik heb nog een folder meegenomen met de Engelse vertaling die ik later nog kan lezen. Kawasaki is ooit begonnen als schepenbouwer (en dan naar Westers model, de Japanse waren volgens hem niet goed genoeg. Later zijn daar dus ook motoren, vliegtuigen en vliegtuigonderdelen, raketonderdelen, cementfabrieken, gasopslag, robots, treinen en nog meer dingen bijgekomen. Ik vond zelf het deel met de motoren toch wel het leukst. Ook nog op een soort simulator geweest, waarbij je op een motor zat die over een circuit reed, maar ik had het idee dat er eigenlijk niet veel gebeurde. Daarna nog door het Maritime Museum gelopen, maar dit waren vooral oude, muffe modelschepen. Toen nog richting Meriken Park gelopen en langs het Earthquake Memorial. Rondom het museum stonden ook nog allerlei kraampjes die eten verkochten en er waren op verschillende plekken bandjes aan het spelen, ik denk vanwege Showa dag. Daarna zijn we meer richting centrum gelopen. Er was daar een toespraak aan de gang van een aantal politici die op het dak van een busje stonden. Er stonden heel veel Japanners rondom en die waren aan het juichen en klappen. Later nog geprobeerd uit te zoeken wie de politici waren, maar nog niet gevonden. Na de lunch zijn we naar het station gegaan en naar Shin-Kobe gegaan. Daar hebben we eerst nog geprobeerd plekken te reserveren voor de Shinkansen, maar bijna alles was al vol. Alleen plekken kunnen reserveren voor een deel van de reis naar Nikko. Daarna zijn we naar de Nunobiki watervallen gegaan. Achter het station was een pad dat de berg opging dat naar de watervallen liep. Erg leuk, watervallen waren mooi en mooi stuk bos om door te lopen. We kwamen ook nog bij een paar uitkijkplaatsen waar je goed uitzicht had over Kobe en de haven. ‘s Avonds regende het heel hard en papa en ik hadden allebei niet zo veel honger, dus maar weer wat bij de supermarkt gehaald en in het hostel gegeten.

Op dinsdag vroeg opgestaan, omdat we een lange reis voor de boeg hadden. Eerst vanaf het station vlakbij het guesthouse naar Shin-Kobe en vanaf daar de shinkansen naar Odawara genomen. Vervolgens van Odawara naar Hakone-Yumoto en toen nog van Hakone-Yumoto naar Miyanoshita. De trein naar Miyanoshita gaat heel langzaam, omdat ie bergop moet en vervolgens een aantal keer van spoor moet wisselen. De trein maakt eigenlijk een soort zigzagbeweging waarbij ie een stuk de berg op rijdt, vervolgens even stopt en dan weer een stukje de richting inrijdt waaruit ie gekomen is. Er was ook een stuk waar de stijging 8% was. Om 11.38u kwam de trein aan en moesten we in de stromende regen naar het hostel lopen, dat was gelukkig maar een klein stukje. Er was niemand bij de receptie, maar we konden wel naar binnen en er lag een briefje dat we onze spullen achter konden laten. Eigenlijk wilden we eerst nog naar een meer vanwaar je uitzicht zou hebben op Mt. Fuji, maar vanwege de regen en de bewolktheid hebben we dat niet gedaan, aangezien we toch niets zouden zien. Nog even wat gedronken en onze spullen gepakt voor Yunessun, het zwembad/onsen. Met de bus naar het zwembad gegaan. Dat duurde maar zo’n tien minuten, maar er was bij het zwembad zelf wel een hele lange wachtrij. We zijn alleen naar het deel geweest waar je badkleding aan moet, maar er is ook nog een stuk met een echte onsen, waar je naakt in moet. We hebben in allerlei verschillende baden gezeten: wijn, koffie, sake, groene thee, iets wat leek op wasverzachter met rozengeur en nog een aantal andere baden. Ook nog buiten in een paar baden gezeten en van de glijbaan af geweest. Er is hier trouwens een grote verscheidenheid aan badkleding. Zo zijn er shirts met lange of korte mouwen, shorts, leggings, jurken en nog wel meer dingen. Ook veel mannen die met een shirt aan rondlopen. Papa en ik waren trouwens ook, samen met misschien nog tien andere mensen, de enige niet-Japanners. Rond vijf/half zes waren we weer terug bij het hostel en hebben we ingecheckt. Op zich is het gebouw zelf best mooi, het is een oud postkantoor, maar het mag wel een keer worden opgeknapt. Bed was ook niet geweldig, maar gelukkig bleven we maar één nacht. Het regende buiten nog steeds heel hard en we zijn bij Soganoya, wat aan de overkant van het hostel lag gaan eten. Heel oud gebouw en het restaurant zat op de eerste verdieping. Er liepen drie vrouwtjes rond waarvan er eentje een klein beetje Engels sprak. We konden kiezen uit een gewone tafel of een lage waarbij je op de grond moest zitten. Voor de tweede optie gegaan. Het was er best wel koud en niet bepaald gezellig. Ze hadden wel een Engels menu met zo’n tien opties, maar er waren er nog maar drie beschikbaar. Papa ging voor nr. 1 en ik voor nr. 2. Op zich smaakte het prima, maar ik zou niemand echt aanraden om er naartoe te gaan.

Woensdag alweer vroeg op, nu om de trein naar Nikko te nemen. Van Miyanoshita terug naar Hakone-Yumoto, toen weer naar Odawara vanaf waar we de shinkansen naar Tokio hadden. Toen nog naar Utsunomiya en als laatste dus Nikko. Daar waren we rond 11 uur en ook hier lag ons guesthouse buiten het centrum, dus de tassen weer in lockers gedaan. Vanaf het station loopt een lange weg met allemaal winkeltjes en restaurants naar de Shinkyo brug, een van de bezienswaardigheden in Nikko. Lang geleden kwam Shodo Shonin hierlangs en wilde de rivier oversteken, maar dat kon niet omdat de rivier te wild was. Op wonderbaarlijke wijze is er toen een brug neergedaald en daarom is die brug nu heilig. Als je 300 yen betaalt, kun je over de brug lopen of je loopt gratis over de brug die ernaast ligt. Als je vervolgens de stenen trapjes volgt, kom je bij het world heritage gebied met tempels. Eerst kwamen we langs de Rinnoji tempel, daar was het nog vrij rustig in vergelijking met wat we aantroffen bij de Toshogu tempel. Dat is de belangrijkste van het complex en er stond een enorme rij om naar binnen te gaan. Dat hebben wij dus overgeslagen. Doorgelopen naar de Futarasan tempel en toen via een wat rustigere straatjes, langs de Shinko kerk naar Tamozawa Imperial Villa Memorial Park. Via het path of stone cop (ishimasu) langs de Daiya rivier teruggelopen naar de Shinkyo brug. We liepen weer via de lange straat richting station en we wilden eigenlijk gaan eten bij Nikko Enya, een restaurant wat ik vantevoren had opgezocht en waar ze wagyu beef moesten hebben. Het was nog geen half twee en volgens het bordje was het open tot twee uur, maar we mochten niet meer naar binnen. Toen zijn we maar doorgelopen en uiteindelijk bij een ander restaurant wat gaan eten. Er was ondertussen ook niet heel veel meer open (sowieso minder vanwege Golden Week geloof ik). Ik had Yubadon (soort tofu geloof ik met ei en typisch voor Nikko) met rijst en papa had varkensschnitzel met rijst en salade. Ondertussen was het superhard gaan regenen buiten, maar het leek er niet op dat het snel minder zou worden. We zijn nog naar de Family Mart gegaan om eten te halen voor vanavond en morgenochtend, omdat er niet echt restaurants in de puurt van het pension zijn. Naar het station gelopen en vanaf daar een taxi genomen naar het guesthouse. Rond tien voor vier waren we bij het pension en gelukkig konden we meteen inchecken. Het gebouw is best wel groot, maar wel heel oud en best een beetje muf. Kamer was best groot, met ook nog een bank en een tafeltje, maar het mag best wel eens worden opgeknapt (en beter schoongemaakt). Morgen kunnen we wel naar het station worden gebracht, maar dan moeten we wel al om 7 uur weg (trein gaat om tien over acht), omdat de man van het pension op tijd terug moest zijn voor het ontbijt. De rest van de dag heeft het alleen maar geregend en hebben we vooral uitgerust.

Ook op donderdag dus weer vroeg opgestaan om naar Tokio te gaan. De treinrit van Nikko naar Tokio (of andersom) is wel heel mooi, omdat je tussen allemaal rijstvelden doorrijdt. Dit keer verbleven we in Shinjuku, een heel ander deel van Tokio dan waar we aan het begin van de reis verbleven. Als eerst onze tassen naar het hotel gebracht en toen wat dingen in Shinjuku gaan bekijken. Als eerste liepen we naar de Shinjuku I-Land Tower, maar dat was eigenlijk niet zo boeiend. Er stond een groot LOVE beeld en er moesten ook nog wat andere beelden staan, maar die hebben we niet gezien. Op zich verder wel een indrukwekkend gebouw. Daarna doorgelopen naar de Tokyo Metropolitan Government Office. Je kunt het gebouw in en met de lift naar de 45ste verdieping. Normaal hebben ze twee liften die naar boven gaan, maar nu was er een gesloten. Ondanks de Golden Week was het wel open, maar het was echt heel erg druk. Als we in de rij waren gaan staan had het misschien wel twee uur (of zelfs langer) kunnen duren. We zijn nog naar het park, Shinjuku Central Park, achter het gebouw geweest. Vanuit daar zijn we weer richting station gelopen. In vergelijking met andere delen van Tokio, is dit best wel anders. Aan de westkant van Shinjuku Station staan vooral veel wolkenkrabbers met heel veel glas. Vond ik eigenlijk best wel mooi. Aan de oostkant van het station zijn juist heel veel restaurants, winkels en bars en er zijn heel veel lampjes, muziek, reclameborden en hier ligt wel rotzooi op de straat. We zijn bij een platenzaak, disk union, binnen geweest en zijn daarna wat gaan eten. Na de lunch gingen we naar Shinjuku Gyoen National Garden. Dit is een heel groot park, met onder andere een grote kas, een Japanse tuin, veel bomen, een paar meertjes en vooral een groot grasveld met bomen eromheen. We hebben, geloof ik, de meeste dingen in het park wel gezien. Vanuit het park zijn we weer richting hotel gelopen en onderweg nog langs Hanazono Jinja shrine (niet heel geweldig) en de supermarkt voor ijs en bier. Rond half vijf waren we in het hotel en hebben we op de kamer een beetje uitgerust. Best een prima kamer, alleen jammer dat papa en ik hier in een bed moeten slapen. Er was wel de mogelijkheid om een ander kussen te kiezen met een bepaalde dikte en zachtheid, maar toen wij kwamen waren er nog maar twee over, dus hebben we die maar meegenomen. Alles beter dan de dikke kussens met gekke bolletjes erin die standaard op de kamer lagen. ‘s Avonds zijn we nog door de buurt gewandeld en daarna bij don don gaan eten. Dit was een restaurant waar je een soort mini barbecue kreeg (stond wel onder een afzuigkap) en waar ze vlees, groenten, rijst, en nog wat soepen hadden. Papa had een heel dik stuk wagyu vlees besteld en ik een bord groenten en een soep met rijst en ei. Papa was heel blij met z’n stuk vlees en ik ook met de soep (iets van bouillon, rijst, ei, kool, wortel, bosui).

Vandaag is het vrijdag en we zitten nu in het vliegtuig van Londen naar Amsterdam. De reis zit er helaas weer op, maar weer veel leuke dingen meegemaakt en een boel mooie dingen gezien. :) Dit was dus het laatste verslag van mijn reis door Japan. Hopelijk vond je het leuk om te lezen en wie weet komt er nog een volgende reis!