Osaka en Koyasan

Op onze tweede dag in Osaka zijn we ‘s ochtends naar Osaka Castle en het omliggende park gegaan. Ik had mijn vest aangedaan, maar die kon al uit, want het was al erg warm. Rondom het kasteel was veel beplanting en als je door de poort ging kon je de verdedigingsmuren, wachttorens, bijgebouwen en het kasteel zelf zien. Het kasteel zelf kon je ook in en daarin was een museum. Best leuk om te zien, maar ik vond de achtste verdieping het mooist. Vanaf daar kon je over heel Osaka uitkijken. Daarna namen we de metro naar Nippombashi om naar de Kuromon Market te gaan. Vanaf daar naar het gebied Amerika Mura gegaan, daar zitten allerlei winkels die vooral sweaters, sneakers en petjes verkopen. Daarna door het Dotonbori gebied gelopen, waar allerlei restaurants zijn waarvan er veel heel grote figuren aan de gevel hebben hangen. Het is er vooral heel druk (ook de aankleding van de restaurants aan de buitenkant), veel herrie en best wel overweldigend. Daarna naar de Hozenji Yokocho tempel gegaan en vanaf Namba station teruggegaan naar het hotel. ‘s Avonds zijn we sushi gaan eten bij een restaurant waar de sushi op de lopende band voorbijkomt. De kleur/het patroon van het bordje geeft ook meteen aan wat de prijs van het gerecht wat erop ligt is. Zo kunnen de serveersters aan het eind snel uitrekenen hoeveel je in totaal moet afrekenen. Best leuk om een keer te doen.

Dinsdag 23 april waren we ook nog in Osaka en zijn we in de ochtend naar Umeda Sky building geweest. Dit is een heel hoog gebouw dat grotendeels van glas gemaakt is. Papa wilde er eigenlijk ook bovenop, maar dat vond ik niet zo’n goed idee. We zijn wel met de lift naar boven gegaan, maar ik heb niet naar buiten gekeken. De lift ging voor een groot gedeelte door alleen maar glas en je had dus wel mooi uitzicht over de stad. De lift stopte vervolgens op de 35ste verdieping en vanaf daar moest je dan met een roltrap die in een soort tunnel van glas naar de andere kant van het gebouw ging (met dus niks eronder). Dat vond ik echt helemaal niks, maar papa is nog wel gaan kijken. Hij heeft alleen vanuit binnen gekeken, maar je kon dus ook nog naar buiten en echt over het dak lopen en over een soort glazen platform dat tussen de twee torens van het gebouw zit. Daarna zijn we nog langs Grand Front Osaka (mooi gebouw) en de HEP Five Ferris Wheel gelopen. Het reuzenrad staat midden in de stad tussen twee gebouwen in (ik geloof dat je één van de gebouwen in moet om in het reuzenrad te kunnen. De volgende bezienswaardigheid was de Ohatsu Tenjin Shrine. Hier was ook weer een tempeltje bij en wat ik hier wel bijzonder aan vond, is dat oud en nieuw letterlijk naast elkaar bestaan. Op wel meer plekken in Japan zie je dat een hele stad gewoon rondom verschillende tempels is opgebouwd. Die tempels liggen dan tussen de flats of zelfs wolkenkrabbers in. Heel apart om te zien. ‘s Middags in het Nakanoshima Park geluncht en daar nog een tijdje gebleven. Dit park ligt op een eilandje in de Okawa rivier die door Osaka loopt. Nog langs de City Hall gelopen en toen door een niet-toeristisch deel met heel veel wolkenkrabbers teruggegaan naar het hotel.

De volgende ochtend moesten we al op tijd op om naar Koyasan te gaan. Dat merkten we vooral bij de metro. Die was echt superdruk. Om negen uur zaten we in de trein van Osaka naar Gokurakubashi. Daar moesten we nog overstappen op de cable car. Die doet er maar zo’n vijf minuten over, maar anders kom je niet in Koyasan (of je moet de berg zelf oplopen, maar dat is geloof ik ook heel erg om). Vervolgens nog een stukje met de bus en rond 11 uur waren we bij het guesthouse. We konden al meteen inchecken, dus dat was heel fijn. De eigenaresse was heel aardig en sprak goed Engels. Ze had een zelfgetekende kaart waarmee ze ons de belangrijkste dingen in Koyasan liet zien. We hadden nog wat spullen op de kamer achtergelaten en zijn toen naar de Kongobuji tempel gelopen. Daarna wilden we naar het Tokugawa mausoleum en terwijl we op de kaart stonden te kijken hoe we daar moesten komen, kwam er een man naar ons toe. Hij wilde het eerst uitleggen, maar besloot al snel dat hij ons er met de auto heen zou brengen. Dus wij bij hem in z’n groene Mazda voor twee straten en toen waren we bij het mausoleum. Daar moesten we ook nog 200 yen entree voor betalen en het viel een beetje tegen. Veel kleiner dan verwacht en er staan twee vrijwel dezelfde graven (?) die er nogal verwaarloosd uitzien. Vervolgens liepen we bergaf naar het Danjo Garan complex. Daar stonden meerdere tempels, een pagode en een grote bel. Ook nog bij de Daimon poort geweest en toen de bus genomen naar de andere kant van Koyasan. Vanaf de bushalte naar de Okunoin begraafplaats gelopen. Wat heel apart was, was dat er ook heel veel graven waren met merknamen. Zo was er een met Nissan en eentje met Panasonic. Geen idee waarom dit erop stond. Verderop kwamen er ook steeds meer graven met beeldjes van, ik denk, goden, die allemaal slabbetjes en/of gebreide mutsjes op hadden (vooral rode). Dit deel lag helemaal in het bos en het was er heel rustig. Ik vond het zelf een hele mooie plek. We kwamen ook nog over de Gobyo-bashi brug en langs Miroku-ishi, een soort houten tempelvormig gebouwtje met daarin een steen, die licht zou moeten voelen als je vroom leeft en zwaar als je veel zonden hebt begaan. Daarna naar Torodo, een gebouw met allerlei lantaarns erin en toen langs het mausoleum van Kobo Daishi. We liepen via een ander pad naar beneden, waarbij we nog langs Asekaki Jizo, een ‘zwetende’ boeddha, die overigens heel slecht te zien was, dus niets gezien van dat zweet en langs de Sugatami no Ido well kwamen. Als je hierin kijkt en je ziet je spiegelbeeld niet zou je binnen drie jaar moeten overlijden. Zowel papa als ik zagen onszelf gelukkig. Daarna nog over een andere brug gekomen en toen waren we het Okunoin deel uit. Rond zeven uur zou er een soort festival zijn bij Kongobu-ji volgens een man die in hetzelfde guesthouse als ons zat die we eerder op de dag tegengekomen waren. Daar wilden we heen, maar het regende wel heel hard. Paraplu’s van het guesthouse geleend, maar dat heeft maar deels geholpen. Toen we net de hoek omkwamen zagen we nog een paar monniken met een grote kist sjouwen die we een paar honderd meter gevolgd zijn, maar toen zijn we er maar mee opgehouden en weer omgedraaid. Vrijwel alle restaurants sluiten hier al om vijf uur dus we zijn wat te eten gaan halen bij de Family Mart en toen kwamen we nog wel langs het plein voor de tempel waar een aantal eetkraampjes stonden, maar het was er niet erg druk. Vanaf de Family Mart over het terrein van de Garan tempel teruggelopen. De rest van de avond regende het heel hard en zijn we lekker binnen gebleven.

We zitten nu in de trein naar Nikko en we hebben nog maar twee nachten hier. Er volgt zo snel mogelijk nog een nieuw verslag!