Het noorden van het Noordereiland

Hallo allemaal!

De vorige keer ben ik met mijn verslag geëindigd bij dag vier van mijn reis. Dag vijf begon in Paihia, om 7 uur 's ochtends begon de tour naar Cape Reinha, het noordelijkste punt van NZ. Onze eerste stop was bij het Puketi kauri forest, een subtropisch regenwoud waar we een korte wandeling hebben gemaakt. Via Whangaroa Harbour, Mangonui Harbour en Taipa reden we naar Cape Reinga. Het weer was niet echt goed vandaag, veel regen, maar gelukkig was het net droog toen we op weg gingen naar de vuurtoren en het uitkijkpunt. Je ziet hier de Tasmaanse Zee en de Stille Oceaan bij elkaar komen. Het verschil is duidelijk te zien, doordat de één licht is van kleur en de ander donker. De volgende stop was bij de Sand Dunes, waar we gingen sandboarden. Je gaat met je buik op een bodyboard loggen en glijdt dan met je hoofd naar beneden van het zandduin af. Omdat het geregend had was het zand nu mooi vlak en konden we dus harder naar beneden dan op droog zand zou kunnen. Nadat ik drie keer geweest was, begon het weer te regenen en gingen we snel terug de bus in. We reden door naar 90 mile beach, wat overigens maar zo'n 88 km/ 55 mijl lang is. Daar gingen we uit de bus om wat foto's te nemen (het was ondertussen weer droog) om daarna met de bus over het strand en deels door de zee te rijden. Het strand is een snelweg en de bus mag daar 90 km/u rijden en gewone auto's 100 km/u. Op de terugweg stopten we ook nog in Whangaroa Harbour en Mangonui Harbour (fish 'n chips shop). Rond 17.45u waren we weer terug in Paihia.
De volgende dag stond een boottocht met de 'Dolphin Seeker' op het programma. Om 9 uur vertrok de boot. Vanuit Paihia voeren we langs Russell, Motorua en nog meer van de 144 eilanden van 'Bay of Islands'. Vantevoren kregen we te horen dat je onderweg vrijwel altijd dolfijnen of walvissen kunt zien, maar we zijn er geen één tegengekomen. Het noordelijkste punt waar we naartoe gingen was 'the Hole in the Rock', een rotsformatie met een tunnel waar je, als de zee rustig is, doorheen kunt varen. Nu was de zee heel wild, dus gingen we er niet doorheen. Daarna gingen we nog naar Otehei bay, waar we van de boot af konden. Dat heb ik wel gedaan, maar na vijf minuten ging het keihard regenen en heb ik geschuild onder de bomen. Toen het minder hard regende ben ik snel teruggegaan naar de boot. Via Russell gingen we weer terug naar Paihia. Na de lunch vertrokken we weer met de bus naar Auckland. Daar waren we rond half zes. Deze keer zaten we in het Nomads hostel. Mocht je ooit maar Auckland gaan, neem een ander hostel, want ik vond het helemaal niks. 's Nachts ging ook nog het brandalarm af en moesten we allemaal naar buiten. Later bleek dat iemand deodorant in de rookmelder had gespoten. De volgende ochtend gingen we alweer verder, nu naar Hahei, een plaatsje aan de oostkust. Onderweg stopten we bij de 'Two Sisters', twee kauri bomen van zo'n 800 jaar oud. Hier maakten we een wandeling door het bos om daarna door te rijden naar een uitkijkpunt. Daarna reden we door naar Hahei, waar we verbleven op het Hahei Holiday Resort. Later op de middag gingen we naar Hot Water Beach. Warm water van zo'n 60 graden komt uit een bron uit de bergen en loopt naar het strand. Door kuilen te maken in het zand kun je een soort baden maken om het water op te vangen. Het water mengt met koeler zeewater wat omhoogkomt van onder het zand, hierdoor heeft je bad dan een temperatuur van zo'n 40-45 graden. Na zo'n anderhalf uur begon het helaas te regenen en moesten we gaan. 's Avonds hadden we een barbecue met de hele groep, bereid door onze chauffeur Leftie (Ian).
De dag erna ben ik om 6 uur opgestaan om de zonsopgang te zien. De enige andere op het strand was Tommy, het hele strand was leeg. Toen de zon op was ben ik nog even terug maar bed gegaan. Samen met Eugenie, Letitia en Tommy heb ik een wandeling gemaakt naar Cathedral Cove, een tunnel door de rotsen waar het strand in doorloopt. Onderweg hadden we heel mooi uitzicht op het strand, de zee en de omliggende bergen. De wandeling was zo'n 10 kilometer en toen we terug waren hebben we geluncht en een beetje uitgerust. Later op de middag hebben we met een groepje nog een wandeling gemaakt over het strand, de berg aan de oostkant en naar de hoofdweg van Hahei. Het enige wat hier is, is een kleine supermarkt, koffiebar en een fish & chips shop. Op dit moment wonen er maar een paar honderd mensen, terwijl er in de zomer zo'n 15000 zijn. Heel veel huizen staan nu ook gewoon leeg.
Vandaag is het alweer donderdag, de eerste week is al voorbij, en op dit moment zijn we op weg naar Raglan, een plaats aan de westkust.
De komende paar dagen worden heel druk, maar daar ga ik nu nog niks over vertellen. Daar zul je mijn volgende verslag voor moeten lezen. ;)

Groetjes, Winnie