Koyasan, Himeji, Hiroshima, Kobe

De ochtend nadat we in Koyasan hadden geslapen zijn we naar een ceremonie geweest in een tempel in de buurt van ons guesthouse. We moesten wel vroeg op, want het begon al om 7 uur. Ik denk dat we het eerste stukje binnen gemist hebben, maar we konden wel voor het tweede deel in de voorste tempel aansluiten. Daar moesten we rond een soort tafel gaan zitten waaraan een van de monniken ging zitten en de andere monnik zat bij een grote trommel. Het ritueel bestond eruit dat een van de twee de hele tijd bepaalde woorden herhaalde en regelmatig op de trommel sloeg. De andere monnik had allemaal kleine schaaltjes bij zich staan waarin verschillende dingen zaten, waaronder iets van kruiden, olie en water. Verder had hij ook nog een hoop stukjes hout. In de tafel waar hij aan zat, zat ook een gat waarin hij aan het begin iets aanstak. Vervolgens maakte hij een stapel met de latjes en daar gooide hij water, kruiden en olie op. Tussendoor zei hij ook nog bepaalde dingen en liet hij een kralenketting door zijn handen gaan. Best mooi om een keer mee te maken, maar ik weet niet genoeg van het boeddhisme om nu te weten wat de hele ceremonie precies te betekenen had, behalve dan dat hij voor ons gebeden had voor voorspoed en geluk. Terug naar het guesthouse gegaan om te ontbijten en daarna de trein genomen naar Himeji. Daar waren we rond half een en ons hotel zat vlakbij de grootste attractie van Himeji, het kasteel. Daar zijn we nadat we geluncht hadden ook naartoe gegaan. Rondom het kasteel gelopen en we zijn ook binnen in het kasteel zelf geweest en een gebouw ernaast waar prinses Sen (?) heeft gewoond. Himeji zelf is op zich best groot, maar er is niet heel veel te doen naast het kasteel. We bezochten daarna ook nog Koko-en, de tuinen naast het kasteel. Dit vond ik zelf heel leuk. Het was een erg grote en mooie tuin met allerlei verschillende kleinere tuinen erin, met veel verschillende bomen, mos, bruggetjes, stenen in het water waar je overheen kon lopen, bamboe en nog meer. ‘s Avonds de smerigste pizza ooit gegeten. Japanners kunnen best lekker eten maken, maar wel alleen als het Japans is.

Vrijdag 26 april ontbeten in het hotel en daarna met de shinkansen naar Hiroshima gegaan. Daar waren we al rond half elf, dus we konden nog veel doen vandaag. Hiroshima is toch wel groter dan ik verwacht had en heeft net als Tokio overal hysterische muziekjes en reclame aan de gebouwen. Als eerste zijn we naar het Hiroshima Peace Memorial Museum gegaan. Dit was best wel indrukwekkend. Er wordt beschreven wat er precies gebeurd is op 6 augustus 1945, de dag van de atoombom. Er zijn veel spullen van slachtoffers te zien en de bijbehorende verhalen. Verder waren er ook stukken van gebouwen te zien en heel veel foto’s en tekeningen. Er was ook nog een zaal met uitleg over wat er gebeurt tijdens zo’n atoombomaanval en wat de gevolgen zijn voor de mens. Er was ook nog een zaal met informatie over de geschiedenis van Hiroshima, maar daar ben ik vrij snel doorheen gelopen. De laatste zaal had vooral tekeningen van slachtoffers die een herinnering hadden getekend. Ik vond vooral de tekeningen van verschillende mensen van eenzelfde gebeurtenis erg bijzonder. Daarna gingen we het Peace Memorial Park in waar we de verschillende monumenten bekeken. We hebben de Cenotaph, Flame of Peace, Children’s Peace Monument, Atomic Bomb Memorial Mound en de Korean Atomic Bomb Victims Memorial gezien. Aan de andere kant van de rivier lag het meest bekende gebouw van de hele gebeurtenis, de Atomic Bomb Dome. Dat was heel indrukwekkend om te zien. In het museum had ik nog replica’s gezien van hoe het gebouw eruitzag voor de bom en erna. Je kon zien dat er echt wel een groot deel van het gebouw verwoest is. Na de lunch nog een beetje door de winkelstraatjes gelopen en daarna even beetje uitgerust in het hotel. Papa is nog in de onsen van het hotel geweest en ‘s avonds zijn we pannenkoeken gaan eten. Zoals ik al eerder noemde, Japanners kunnen eigenlijk alleen maar Japans eten maken.

De volgende dag zijn we naar het Itsukushima eiland geweest, naar het plaatsje Miyajima. Daarvoor moesten we eerst een stukje met de trein en toen nog 10 minuten met de veerboot. Best leuke plaats, vergeven van de toeristen. Vanaf de veerboot zijn we eerst naar de Hokoku shrine gelopen en als je vervolgens eronderdoor loopt, kom je bij het strand waar de O-torii gate staat. Daar over het strand gelopen en wat foto’s gemaakt. Aan de andere kant weer de normale weg opgegegaan en langs de Daigan-ji tempel, de treasure hall en de Tahoto pagode gelopen. Toen bergop naar de Daisho-in tempel gelopen. Dit stuk was echt veel groter dan ik verwacht had. Het bestond uit verschillende gebouwen en er stonden heel veel beelden. Ook hier veel met mutsjes en slabbetjes. Er was ook nog een mooie zaal in een rots met allemaal boeddhabeelden en heel veel lantaarns aan het plafond. Daarna via een ander pad naar beneden gelopen en door het Momijohodo Park. Hier lopen net als in Nara heel veel herten rond trouwens. Vervolgens weer langs de Itsukushima shrine over het strand gelopen. Toen wilden we een stukje afsnijden door ergens over een hekje te klimmen. Papa was het gelukt, maar daarna kwam er een vrouwtje aangerend die in het Japans begon te schreeuwen en zei dat we er niet door mochten. Toen ben ik een aantal meter verder tegen de rotsen op naar boven geklommen. Weer onder de Hokoku shrine door langs de Five-storied pagode en daar Omotesando street teruggegaan naar de veerboot. Weer terug met de ferry en de trein naar Hiroshima waar we toen zijn gaan lunchen. De rest van de middag door de winkelstraten gelopen en nog wat souvenirs gekocht. ‘s Avonds zijn we bij een van de restaurants in Okonomiyaki-mura gaan eten, een gebouw met verschillende verdiepingen met heel veel Okonomyaki restaurants. Ik had er een zonder varkensvlees met kaas en papa had een normale met oesters. We zaten met nog zo’n 12 andere mensen rondom de enorme bakplaat, tussen alle spullen in en konden de kok ons eten zien maken. Ik vond deze denk ik lekkerder dan de vorige, omdat ie minder machtig was en je de verschillende ingrediënten beter proeft.

Op zondag gingen we weer met de shinkansen, dit keer naar Kobe. Daar waren we rond half twaalf en aangezien ons hostel niet echt in het centrum lag, hebben we onze grote tassen in lockers op het station gedaan, zodat we eerst het centrum in konden waar we toen toch al waren, in plaats van heen en weer te gaan naar het hostel. Vanaf het station zijn we naar Kitano-cho gelopen, een wijk met allerlei oude huizen in verschillende bouwstijlen. Vrijwel elk huis was van iemand met een andere nationaliteit. Zo is er een Engels huis, een Frans huis, een Deens huis etc. Als ik het goed begrepen heb, waren er vroeger veel expats die naar Kobe kwamen en die hebben toen deze huizen laten bouwen. Na Kitano-cho bezochten we de Ikuta-jinja shrine, waar vooral een mooi stukje tuin met hele hoge bomen en een beekje bij zat. Vervolgens liepen we, via de Sannomiya shopping street naar Nankin-machi, Chinatown. Hier was het echt heel erg druk. Je liep tussen alle mensen ingepropt en er waren eigenlijk alleen maar eetzaakjes. Daar zijn we dus vrij snel weer weggegaan, terug naar de Sannomiya shopping street. We hebben daar ook bij een paar dierenwinkels gekeken, ook hier zitten de honden en katten gewoon in de winkel in een soort glazen bakken. Na de lunch zijn we naar de Kobe City Hall gegaan, omdat ik gelezen had dat je naar de 24ste verdieping kon. Helaas was deze gesloten, waarschijnlijk vanwege Golden Week. We zijn nog door het Higashi-Yuenchi park gelopen waar een soort grote knutseldag aan de gang was. Daarna teruggelopen naar Shin-Kobe (wat nog best een eindje was, maar we hadden toch niks anders te doen). Tassen opgehaald en vanuit daar eerst de metro naar Sannomiya genomen en toen de trein naar Nada. Toen was het nog maar zo’n vijf minuutjes naar het guesthouse. Helaas konden we niet meteen inchecken, maar pas vanaf vier uur, maar dat was nog maar een half uurtje. Even in de gemeenschappelijke ruimte gezeten en wat gedronken en toen konden we naar de kamer. De kamer is best ruim, maar het guesthouse is wel gehorig en het ligt bijna naast het spoor. ‘s Avonds wilden we naar Daiei gaan, zodat papa Kobe beef kon eten, maar daar bleek je alleen op reservering terecht te kunnen. De meeste andere restaurantjes in de buurt waren gesloten of hadden geen Engelse kaart. We hebben wat te eten gehaald bij de supermarkt en zijn teruggegaan naar het guesthouse om daar te eten. Ook nog bij het guesthouse gevraagd of ze een reservering voor morgen konden maken voor het restaurant, maar dat had iemand al eerder gevraagd en toen bleek het al volgeboekt te zijn.

Dit verslag heb ik in het vliegtuig van Tokio naar Londen geschreven. Het laatste verslag ga ik vandaag ook nog schrijven en dan zit de reis er helaas al weer op. :(