Week 2 in Laos

Sabaidee!
Het laatste verslag van mijn belevenissen hier in Azië eindigt op 1 januari, en vandaag volgt een beschrijving van de afgelopen week. Op 2 januari hebben we een fiets gehuurd en zijn we naar Tham Phu Kham (een hele grote grot) en de Blue Lagoon geweest. De grot vond ik heel leuk en ik was blij dat we zelf licht hadden meegenomen, want binnen in de grot was het pikkedonker. Laura en ik hadden onze wandelschoenen aan, maar er liepen ook veel mensen op slippers. Sommige stenen waren heel puntig of glad, dus niet echt geschikt om met je slippertjes overheen te lopen. Hoe verder we in de grot kwamen hoe donkerder het werd en het was telkens weer een verrassing hoe het er een paar meter verderop uit zou zien. De Blue Lagoon viel me nogal tegen (absoluut niet vergelijkbaar met de IJslandse Blue Lagoon), het was eigenlijk gewoon een klein meertje. We hebben die dag ook hard gelachen om een serveerder bij het tentje waar we gingen lunchen. We bestelden twee sinaasappelsap en twee hotdogs en na misschien wel een uur kwam de serveerder naar onze tafel met de mededeling: "Your order finish." We bestelden nog een keer hetzelfde en toen kon het opeens wel. Zeer merkwaardig.
De volgende dag gingen we met de bus naar Vientiane. We werden eerst door een tuktuk opgepikt van een andere maatschappij dan waar wij geboekt hadden. Die moest ons toen weer terugbrengen naar het hostel en de goede mensen meenemen en wij werden door de goede tuktuk meegenomen naar het busstation. Die dag hebben we verder niet zo veel gedaan. Helaas bleek dat de wasbak in onze kamer geen afvoer had en eigenlijk was de rest van de kamer ook niet geweldig, daarom zijn we de volgende ochtend verhuisd naar een ander hostel. Wat sightseeing betreft, hebben we Wat Si Saket (een tempel) en het COPE visitor centre bezocht. COPE staat voor Cooperative Orthotic & Prosthetic Enterprise. Het visitor centre heeft een tentoonstelling over alle bommen die achtergebleven zijn in Laos na de oorlog tussen de VS en Vietnam (1964-1973). Één van de bevoorradingswegen die de Vietnamezen gebruikten, liep gedeeltelijk door Laos. De VS heeft dit deel van Laos (en ook nog andere delen) platgebombardeerd om de bevoorrading van Vietnam stil te leggen. Heel veel mensen zijn hierbij om het leven gekomen, maar er vallen nu nog steeds slachtoffers, omdat er nog heel veel bommen zijn die niet zijn afgegaan. Voor de mensen die verwondingen oplopen en hierbij ledematen verliezen, maakt COPE protheses zodat deze mensen zo normaal mogelijk kunnen leven. Daarnaast is er ook een klein bioscoopzaaltje in het visitor centre waar je documentaires kunt zien over onder andere (de training van mensen voor) het onschadelijk maken van bommen. Ik vond het heel interessant en indrukwekkend. We hebben er ook veel langer doorgebracht dan we vantevoren gedacht hadden. De volgende dag stond het boeddhapark op het programma. Het park ligt zo'n 25 km van Vientiane en er staan allerlei beelden (niet alleen van boeddha's, maar ook van bijvoorbeeld dieren en hindoeïstische goden). Kelly, een meisje uit Nederland dat bij ons op de kamer lag in het hostel, was ook mee (of eigenlijk waren wij met haar mee, want zij was met het voorstel voor het boeddhapark gekomen). 's Middags zijn Laura en ik ook nog naar Patuxai geweest. Dit gebouw staat op een grote rotonde en is geïnspireerd op de Arc de Triomphe in Parijs. Dit was alweer onze laatste dag in Vientiane, de volgende ochtend gingen we met de bus naar Tam Kong Lo, waar we rond 17u aankwamen. Dit plaatsje is nogal afgelegen. Je vindt hier geen pinautomaat, maar je beschikt er wel over WiFi. Er staan naar schatting zo'n 50-60 huizen in het hele dorp en het is er heel groen en rustig. We hebben hier de volgende dag een boottocht gemaakt door de Kong Lor cave. De cave is ongeveer 7,5 km lang en heel donker. Je krijgt wel een hoofdlamp te leen, zodat je wel iets ziet onderweg. Op één punt in de grot konden we ook van de boot af om een stukje te lopen. Daar waren de rotsen, stalagmieten en stalactieten ook verlicht. Ik vond het supermooi en het was voor even alsof we in een ondergrondse wereld waren. Aan het eind van de grot was een dorpje waar we even van de boot af gingen, om daarna de tocht terug te maken. We zijn nog een nachtje in deze plek gebleven, omdat er eigenlijk maar één bus is die ernaartoe rijdt en die komt rond vijf uur 's middags aan en vertrekt de volgende ochtend om 7 uur weer. De volgende ochtend bleek de bus zelfs al om kwart voor zeven te vertrekken. Gelukkig was onze slaapplek tegenover de plek waar de bus aankwam/vertrok, dus konden we om half zeven al horen dat de bus gestart werd. Ik heb snel mijn kleren aangetrokken en ben voor de zekerheid gaan vragen hoe laat de bus zou gaan. Dit was dus maar goed ook, want anders hadden we de bus gemist en nog een dag moeten blijven. Op zich zou dat niet heel erg zijn, want Tam Kong Lo is een mooie plaats, maar er is niet veel te doen. In Vieng Kham moesten we overstappen op de bus naar Tha Kaek, die kwam ongeveer twee minuten nadat we uit de eerste bus gestapt waren, dus dat was geluk hebben. Vervolgens moesten we in Tha Kaek overstappen op de bus naar Pakse. In Pakse moesten we nog overstappen op de tuktuk en toen waren we er eindelijk na meer dan 12 uur onderweg te zijn geweest.

Ik ben van plan om binnenkort een blog te maken waarin ik alle vragen beantwoord, dus heb nog even geduld. ;)

Groetjes, Winnie