Arequipa, Colca Canyon, Titicacameer en Puno

Op donderdag 13 september vroeg in de ochtend aangekomen in Arequipa. Samen met Veronika uit Duitsland, die ik in Huacachina heb leren kennen, vandaag Arequipa bekeken. We begonnen de dag in het Santa Catalina klooster bezocht. Het klooster is al in 1580 gebouwd en is nu een museum. Er zijn allerlei ruimtes te zien waar nonnen gewoond hebben met allerlei spullen die ze gebruikt hebben. Ik vond dat elke non het nog best luxe had. Ze hadden vrijwel allemaal een eigen slaapkamer, keuken en een klein binnenplaatsje. Wat ik zelf eigenlijk het mooiste vond aan het klooster waren de rood- en blauwgeschilderde muren op de grotere binnenplaatsen met daarbij de verschillende bomen en planten die er geplant waren. Verder zijn we ook nog naar de kathedraal, Plaza de Armas, Iglesia de la Compañia en nog een hoop andere kerken geweest. Ongeveer 90% van de bevolking van Peru is katholiek, dus het is niet zo gek dat er heel veel kerken zijn. We zijn ook nog naar Mundo Alpaca (daar hadden ze een paar alpaca’s en lama’s) en een groot park geweest. ‘s Avonds tas ingepakt voor de Colca Canyon trek.

De volgende ochtend om half drie opgestaan, want we zouden tussen drie en half vier opgehaald worden voor de trek. Veronika ging mee met dezelfde trek en Anja en Lena, twee Duitse meisjes die ook bij ons op de kamer zaten, zaten ook in dezelfde groep. We moesten eerst nog zo’n drie uur rijden, dus ik kon gelukkig onderweg nog even slapen. Bij onze eerste stop gingen we ontbijten om vervolgens door te rijden naar Cruz del Condor. Dit is een gebied waar veel condors voorkomen en we hebben er zo’n 12-14 gezien. :) De condors ‘vliegen’ door mee te liften op warme lucht die opstijgt en dat ziet er heel sierlijk uit. Daarna reden we door naar Chivay, het beginpunt van de Colca Canyon trek. Vandaag stond een tocht van zo’n negen kilometer op de planning, maar die bestond uit vrijwel alleen maar dalen. Het hoogteverschil dat we hierbij overbrugd hebben is 1124 m. Rond half drie ‘s middags kwamen we aan op de bodem van de vallei, waar we zouden overnachten en waar we ook onze lunch hadden. Na de lunch heb ik uitgerust en in de zon gezeten en een wárme douche genomen. De rest van de middag de andere mensen uit de groep wat beter leren kennen en niet heel lang na het avondeten naar bed gegaan.

Op zaterdagochtend hoefden we gelukkig pas rond zeven uur op en om half 8 stond het ontbijt bestaand uit pannenkoeken klaar. :) Vandaag weer een tocht van zo’n 9 kilometer, maar nu eerst een stuk omhoog, toen een vlak stuk en vervolgens weer omlaag. Onderweg kwamen we door een paar kleine dorpjes en onder andere ook langs een basisschool. Kinderen zijn hier verplicht om naar de basis- en middelbare school te gaan en dit onderwijs is gratis. Daarna kunnen ze verder leren aan een vakschool of universiteit, maar er zijn maar weinig gratis plekken beschikbaar. Om verder te kunnen leren is veel geld nodig. Dit start met ongeveer 500 soles per maand, terwijl het salaris van een serveerster rond de 850 soles per maand ligt. Als je dan ook nog je woning en eten moet betalen gaat dit dus niet lukken. Daarom zijn er veel mensen die eerst een paar jaar werken om geld bij elkaar te sparen om verder te kunnen leren. Rond half twee waren we bij onze lodge die ook weer op de bodem van de vallei lag, mooi in het groen. Na de lunch met mijn voeten in het zwembad gezeten en de rest van de middag in de zon doorgebracht. ‘s Avonds nog naar de sterren gekeken en rond half tien naar bed gegaan.

De volgende ochtend om 3.45u opgestaan. Vandaag is een drukke dag, waardoor al vroeg op pad moesten. Het eerste deel liepen we nog in het donker. Vandaag liepen we vrijwel alleen maar omhoog en ik vond dit zelf de zwaarste dag. Volgens Eddie (onze gids) duurt het gemiddeld 3-4 uur om naar boven te lopen. Ik heb er 2,5 uur over gedaan, dus ik was best trots op mezelf. Vanaf de top moesten we nog ongeveer een kilometer lopen naar Cabanaconda, waar we gingen ontbijten. Hierna moesten we afscheid nemen van Eddie, omdat hij weer met een andere groep de trek moest gaan doen. De groep werd in tweeën gesplitst en ik zat samen met Veronika, Anja, Lena en Dave en Ruth uit Canada bij onze nieuwe gids Angel. We reden naar de Hot Springs waar je kon zwemmen, maar daar had ik niet zo’n zin in, dus ik heb samen met Veronika in de zon gezeten. Daarna reden we door naar Chivay. Dave, Ruth en ik namen vanaf hier de bus naar Puno en de rest van de groep ging terug naar Arequipa. Ik vond de rit naar Puno heel mooi. We reden door de bergen en langs een heel groot meer. Onderweg zagen we ook nog alpaca’s, flamingo’s en ik denk ook vicuña’s. Rond 19u waren we in Puno. Ik heb nog wat gegeten, mijn tas ingepakt voor de tour van morgen en daarna naar bed gegaan.

Volgende ochtend om kwart over acht opgehaald en naar de haven van Puno gebracht. Daar stapte ik met zo’n 25 andere mensen op de boot die over het Titicacameer zou gaan varen. Als eerste gingen we naar Uros/ floating islands. Deze eilanden worden door de bewoners zelf gemaakt van een bepaald soort riet waarvan de wortels in zandblokken groeien die blijven drijven. De blokken worden met takken en touwen aan elkaar vastgemaakt en daarop worden een aantal lagen riet gelegd. Je voelt zo’n eiland ook helemaal bewegen als er een boot voorbij vaart. De huizen worden ook van riet gemaakt en op een stuk geplaatst dat nog verder verhoogd is met riet. We werden welkom geheten door de ‘burgemeester’ van het eiland die ons wat vertelde over de levenswijze van de eilandbewoners. Daarna gingen we ook nog bij een familie in hun huis kijken en werden we in traditionele kleding gehesen. Daarna gingen we een stukje varen op een rietboot naar het hoofdeiland. We stapten weer over op de grotere motorboot en voeren naar Amantani, waar we ook zouden overnachten. We werden in kleinere groepjes verdeeld en ik zat bij vier Fransen en hun gids bij mama Silvia en papa Mario. Ze had best een groot huis met twee badkamers en vier gastenkamers en zelfs een werkende kraan en een automatisch doorspoelbaar toilet. We kregen lunch bestaande uit aardappel-quinoasoep, gevolgd door rijst met verschillende aardappels, komkommer, tomaat en gegrilde kaas (die heel erg piept als je erop kauwt). Na de lunch gingen we een wandeling maken naar de top van de Pachatata, een heilige berg op het eiland. Eens per jaar wordt hier een ceremonie gehouden waarbij iedereen drie cocabladeren in de sjaal van een sjamaan legt en één of meerdere wensen kan doen. De sjamaan doet er vervolgens nog een gedroogde lamafoetus, bloemen, koekjes en snoepjes bij, knoopt de sjaal dicht en steekt deze boven op de berg in brand. Vanaf de top van de berg hebben we de zonsondergang bekeken en toen zijn we naar beneden gelopen waar we op het dorpsplein door onze mama’s werden opgehaald. Weer thuis stond het avondeten na een kwartier op tafel en schoven we aan voor de aardappel-amaranthsoep gevolgd door rijst met een soort aardappelcurry. Na het avondeten kregen we ook hier traditionele kleding aan waarna we naar de ‘disco’ gingen. Er speelde een lokaal bandje en alle mama’s gingen met hun nieuwe kinderen dansen en daarna met de hele groep.

De volgende ochtend werden we door mama Silvia gewekt voor het ontbijt: pannenkoeken! Na het ontbijt bracht ze ons naar de haven en hebben we afscheid genomen van onze tijdelijke mama en papa. We gingen met de boot naar het eiland Taquile. Daar hebben we een wandeling gemaakt, eerst naar het dorpsplein. Er wordt hier trouwens geen gebruik gemaakt van lastdieren (of voertuigen) voor het vervoeren van goederen, die worden door de mensen zelf naar boven gedragen. We zagen een man met drie bierkranen in een doek vastgebonden op zijn rug. Op het plein zouden volgens onze gids mannen moeten zitten breien met vijf breipennen, maar ik heb er geen gezien. Vervolgens liepen we naar de andere kant van het eiland om te gaan lunchen (aardappel-quinoasoep gevolgd door rijst met friet en aardappelomelet). Voor het eten kregen we nog wat te horen over de gebruiken op dit eiland. Zo dragen de bewoners speciale mutsen (mannen en kinderen) of sjaals (vrouwen) waaraan je kunt zien of ze single of getrouwd of een jongen of meisje zijn. Daarnaast moeten een man en vrouw eerst minimaal twee jaar samenwonen voor ze kunnen trouwen. Na de lunch liepen we naar de haven en gingen we met de boot terug naar Puno. Daar waren we rond 15 uur en werd iedereen door een taxi naar zijn/haar hostel gebracht. Ik heb nog een wandeling gemaakt door Puno langs verschillende gebouwen. ‘s Avonds heb ik de nachtbus naar Cusco genomen. Deze keer een dubbeldekker en ik had twee stoelen voor mezelf, dus ik heb best redelijk kunnen slapen.

Vanochtend om 5 uur in Cusco aangekomen en gelukkig kon ik al inchecken in mijn hostel en was er al een bed vrij, dus daar heb ik nog even gebruik van gemaakt. Na het ontbijt mijn was naar de wasserij gebracht en de rest van de dag Cusco verkend met een Momo uit Hongkong en Elaine uit Maleisië.

Morgen nog een dag in Cusco en de dag erna start de Salkantay Trek.

Groeten uit Peru,
Winnie