Paracas en Huacachina

Maandagochtend om 7 uur op de bus naar Paracas gestapt. De bus was comfortabel, niet zoals sommige bussen die ik in Azië gehad heb. Als eerste reden we naar Pachamac een heilige plaats voor de Inca’s vlakbij Lima. Ik dacht dat we er uit zouden stappen, maar we reden er alleen langs en konden uit het raam kijken. Ik heb er dus eigenlijk niet heel veel van gezien. Daarna reden we door naar de San José residencia. Dit is tegenwoordig een hotel, maar vroeger was het een groot landhuis met een kerk ernaast. Het is ooit gebouwd door een Spaanse familie van immigranten. De oorspronkelijke bewoners van het gebied waren hier niet blij mee en braken vaak in in de huizen van de Spanjaarden die soms zelfs vermoord werden. Om die reden zijn er tunnels onder het huis gebouwd, zodat de bewoners van het huis konden vluchten. Vanaf de 16e eeuw hadden de Spanjaarden Afrikaanse slaven en werden de tunnels gebruikt als strafkamers. Daarom worden de tunnels ook wel slave tunnels genoemd. Vanaf halverwege de 19e eeuw werd de slavernij afgeschaft, maar vrouwen en kinderen werden nog wel als slaaf gehouden. De mannen werkten als rangers op het terrein rondom het huis. Vanaf toen werden de tunnels ook gebruikt om aan meer slaven te komen. Één van de ruimtes werd gebruikt om de meest ‘geschikte’ man te selecteren. Een andere ruimte fungeerde nog steeds als strafkamer. Toen later de slavernij helemaal werd afgeschaft wilden er geen Afrikanen meer komen werken voor de Spanjaarden en kwamen er vooral Chinezen in dienst. Dit heeft er onder andere voor gezorgd dat een aantal Peruaanse gerechten met noedels of rijst gemaakt worden. Onze volgende stop was in Paracas waar ik voor één nacht ven gebleven. Deze hele plaats bestaat eigenlijk uit maar twee straten. Het ligt aan zee en heeft een klein (en een beetje vies) strand. Er wordt veel aan visserij gedaan. Ik heb een beetje uitgerust en een wandeling door Paracas gemaakt. ‘s Avonds ben ik met een groepje Canadezen gaan eten die ik in de bus ontmoet had.

- [ ] Goed geslapen, want ik had de hele kamer voor mezelf. :) Om 8 uur ging ik met een boottour naar de Ballestas Islands. We voeren eerst langs het schiereiland waarop een tekening te zien was vergelijkbaar met de Nazca lijnen. Het is niet duidelijk hoe die daar terecht is gekomen, maar de tekening is in ieder geval al heel oud. Daarna voeren we rondom de eilandjes die helemaal vol zaten met verschillende soorten vogels. De vogels poepen de rotsen helemaal vol en de poep wordt gebruikt als mest voor landbouwgewassen. Jaarlijks wordt er wel zo’n elf duizend ton van de rotsen gehaald. Er waren ook pinguïns maar die waren heel ver weg en die heb ik helaas gemist. De zeeleeuwen heb ik dan weer wel gezien, want ook die waren er best een boel. Rond tien uur waren we weer terug en een uurtje later gingen we naar Paracas National Park. Dit is een deel van de woestijn dat aan de zee ligt en heeft verschillende kleuren zand. Het indrukwekkendste stuk van ik La Playa Roja, een strand met rood zand. We haalden daarna nog een paar mensen op in Paracas en reden door naar Huacachina. Dit is een klein plaatsje wat eigenlijk alleen bebouwing heeft rondom een oase in de woestijn. Daar ging ik mee met de buggy en sandboarding tour. We reden in een buggy de zandduinen in en dat Wes heel gaaf. Gelukkig wist onze chauffeur wat ie deed, want sommige stukken waren heel steil en het leek een beetje op een ritje in een achtbaan. We stopten op een paar plaatsen om te sandboarden. Dit doe je met een soort skateboard zonder wielen met klittenband bindingen aan de bovenkant. Van de hele steile stukken ben ik op mijn buik gegaan, maar het is me ook gelukt om staand naar beneden te gaan. Er waren ook een paar mensen die echte ski’s en snowboards gehuurd hadden die je normaal in de sneeuw gebruikt en daar kun je dus ook mee naar beneden. Daarna hebben we nog naar de zonsondergang gekeken en toen zijn we teruggereden naar Huacachina.

Woensdagochtend samen met Veronika uit Duitsland (sliep in dezelfde kamer) gaan ontbijten en het ontbijt van het hostel was zeer geslaagd. Daarna nog een beetje in de zon gezeten en om 13 uur vertrokken we weer met de bus. Onderweg stopten we bij El Dorado een pisco brouwerij. Hier worden verschillende soorten druiven verbouwd voor het maken van pisco wijn en pisco likeur en we kregen een rondleiding over het terrein om te zien hoe het proces verloopt. We hadden ook nog een proeverij, maar ik vond de meeste dingen eigenlijk niet lekker. Daarna zijn we doorgereden naar Nazca om vanaf een uitkijktoren een deel van de Nazca lijnen te bekijken. Vanaf de toren kon je ‘de handen’, ‘de boom’ en ‘de hagedis’ zien. De lijnen zijn in 1930 ontdekt en gedateerd op 400 n.C. Er zijn verschillende theorieën over hoe de lijnen zijn ontstaan waaronder de invloed van magnetische velden of formatie van de lijnen door aliens. We stopten in het centrum van Nazca om te eten en toen begon een lange rit naar Arequipa. Ik heb een beetje kunnen slapen, maar heel comfortabel was het niet. De stoelen in de bus kunnen ver achterover, er is een voetensteun en iedereen kreeg een deken, maar een bed ligt toch een stuk beter. Ik ben nu dus in Arequipa en ik ga vandaag de stad bekijken.

Adiós, Winnie