Vervolg Salkantay Trek

Dag drie van de trek begon niet heel goed. Ik was ‘s nachts wakker geworden omdat ik moest overgeven en ‘s ochtends was ik aan de diarree. Symptomen leken verdacht veel op voedselvergiftiging, maar dan zou het in één van de vegetarische dingen gezeten moeten hebben, want verder had niemand ergens last van. Gelukkig kreeg ik van allerlei mensen uit de groep tips en medicatie aangeboden en de kok maakte zelfs een speciaal drankje met plaatselijke kruiden wat zou moeten helpen. Vandaag om 6.45u vertrokken. Het eerste deel was nog koud, maar aangezien we door de jungle liepen werd het al snel een stuk warmer. Vandaag liepen we naar Sahuayacu Playa, vanwaar we met een busje naar Lucmabamba reden voor de lunch. Niet veel kunnen eten, maar de guacamole met pitachips was het lekkerste wat ik op de hele trek gegeten heb. Na de lunch reden we met het busje naar Santa Teresa, waar we zouden overnachten. De rest van de groep ging naar de hot springs, maar ik heb geslapen tot ze weer terug waren. De groep was pas rond 7 uur terug, dus het avondeten volgde vrijwel meteen na de ‘tea time’. Weer niet veel gegeten en vrijwel meteen daarna weer naar bed gegaan.
Aantal km’s: 15

Op de vierde dag konden we uitslapen, we hoefden pas om 6 uur op te staan. Ik leek me iets beter te voelen, maar na ongeveer een uur lopen voelde ik me eigenlijk weer net zo beroerd als gisteren. Gelukkig was het meeste van de tocht vandaag vlak. Na ongeveer 2.5 uur lopen waren we bij de lunchplek in Hidroelectrica en bleek ongeveer de helft van de groep te zijn gaan liften. Na de lunch weer ongeveer 2.5 uur gelopen naar Aguas Calientes waar we in een hostel verbleven. Aguas Calientes is een nogal toeristische plaats, maar op zich wel aardig om doorheen te wandelen. In het hostel een warme douche genomen en de rest van de middag uitgerust. Ik voelde me nog steeds niet heel goed, maar dat kwam waarschijnlijk ook doordat ik al een tijd niet zo veel had gegeten. Het laatste diner met de groep was in een restaurant en aangezien ik de keuze had tussen rijst met groenten of spaghetti met groenten werd het natuurlijk spaghetti. Na het eten moesten we afscheid nemen van Orje, omdat hij morgen niet mee zou gaan Machu Picchu. Teruggegaan naar het hostel en rond half tien naar bed gegaan.
Aantal km’s: 22

Laatste dag van de trek begon vroeg, om kwart voor vier opgestaan en om vier uur liepen we naar de toegangsbrug voor Machu Picchu. Je kunt pas vanaf vijf uur naar binnen, maar wij zaten denk ik wel bij de eerste 50 mensen. Toen de brug openging kon ik het einde van de rij niet meer zien, dus er stonden sowieso heel veel mensen (het was wel nog donker, dus ik kon niet echt zien hoeveel mensen er waren). Toen begon misschien wel het zwaarste stuk van de hele trek: de weg omhoog maar Machu Picchu. Brandon had gezegd dat het 1700 treden waren, maar volgens mij waren het er veel meer. Na iets minder dan een uur was ik boven en daar moesten we tot 6 uur wachten tot de officiële toegangsdeuren opengingen. Na de poorten moet je eerst nog een stukje lopen en dan kom je bij het punt waar je dezelfde foto’s kunt maken als op alle ansichtkaarten staan. Op een hogergelegen terras wachtte Brandon op ons om wat over de geschiedenis van Machu Picchu te vertellen. Je kunt naast het tempelcomplex ook de twee naastgelegen bergen (Machu Picchu en Huayna Picchu) beklimmen als je een extra ticket koopt vantevoren. Ik was blij dat ik dat niet had gedaan, want dan had ik nog veel meer moeten klimmen. Nog wel de extra wandelingen naar de Sun Gate en de Inka Bridge gedaan, voordat ik door het tempelcomplex zelf ben gelopen. Ik moet zeggen dat ik het tempelcomplex zelf niet heel boeiend vond. Na een tijdje heb je het wel gehad met al die stenen. Het uitzicht van boven- en onderaf is echt wat het zo indrukwekkend maakte voor mij en niet het tussen de ruïnes doorlopen. De afdaling terug naar Aguas Calientes ging een stuk sneller en ik was blij dat wij kaartjes hadden voor de ochtend, omdat we anders in de brandende zon omhoog hadden moeten lopen. De rest van de dag doorgebracht in Aguas Calientes tot ik met de trein mee moest. Op het station was het één grote chaos, omdat er twee treinen vlak na elkaar vertrokken en veel mensen niet op hun ticket konden lezen welke trein ze moesten hebben. De trein zelf was verder prima, genoeg ruimte en goede stoelen en, ik denk, overdag heel mooi uitzicht, omdat er hele grote ramen in zitten. Wat wel een beetje gek is, is dat er vrijwel overal alleen enkelspoor ligt, waardoor af en toe stil stonden om te wachten tot de trein die van de andere kant kwam ons gepasseerd was. De trein reed tot aan Ollantaytambo vanwaar ik nog met een busje mee moest naar Cusco. Dit was echt de meest verschrikkelijke rit die ik ooit heb meegemaakt. De chauffeur bleef maar uit zijn raam schreeuwen naar mensen om te proberen zijn bus helemaal vol te krijgen. Daarnaast was het ook nog eens heel druk rond het station dus duurde het vrij lang voordat we uit Ollantaytambo weg waren. De chauffeur was best wel een wegpiraat, mensen in de bus gingen hun eigen muziek draaien en meezingen terwijl de radio aanstond en ik heb een deel van de route een drinken, stinkende man naast me gehad. Ik was dolblij toen we in Cusco waren. Naar mijn hostel gegaan en meteen gaan slapen.
Aantal km’s: 4 (maar dat is volgens mij alleen Aguas Calientes naar Machu Picchu en terug).

Morgen vlieg ik terug naar Nederland en dan plaats ik waarschijnlijk mijn laatste verslag van deze reis.

Groetjes, Winnie