Cusco, Rainbow Mountain, Maras & Moray

Woensdag 26 september werd ik ‘s ochtends wakker in Cusco. Helaas niet echt uit kunnen slapen, maar wel een fijne douche kunnen nemen (het hostel heeft een soort regendouche) en de dag begonnen met een lekker ontbijt. Vandaag niet zo veel gedaan, beetje door de stad gewandeld, op een bankje in de zon gezeten en tours geboekt naar Rainbow Mountain en naar Maras & Moray.

Volgende ochtend weer vroeg op: 3 uur. Naar de afgesproken plek gelopen waar ik dacht te worden opgehaald met een busje, maar dat busje bleek 10 minuten verderop te staan. Vervolgens twee keer op een andere bus over moeten stappen (geen idee waarom, kan efficiënter volgens mij) voordat we richting de Rainbow Mountain reden. Rond half 8 stopten we voor ontbijt (beetje karig met alleen brood en jam) voordat we nog een klein stukje moesten rijden naar het begin van het pad naar de Rainbow Mountain. De berg is eigenlijk pas sinds 2003 echt bekend en er lopen twee wandelpaden naartoe (kwam ik ter plekke achter). De ene is vrij vlak en duurt ongeveer een uur, de andere is best steil en duurt ongeveer twee uur. Natuurlijk had onze groep het moeilijke pad. Onderweg nog alpaca’s en lama’s gezien en een hoop mannen en vrouwen die hun paard aanboden om mensen naar boven te brengen. Ik ben zelf helemaal gelopen en dat duurde ongeveer een uur en 40 minuten. De Rainbow Mountain heeft meerdere kleuren waaronder verschillende kleuren rood, geel en groen. De top waar we naartoe klommen (naast de Rainbow Mountain) ligt iets hoger dan 5000 meter. Dit zorgt ervoor dat heel veel mensen moeite hebben met ademen en ik had er ook last van, maar dat lag deels ook aan mijn verkoudheid. Het uitzicht was spectaculair: je ziet zowel de Rainbow Mountain (ook wel Vincunca), Ausangate (andere berg) als de Red Valley. Het begon zelfs nog even te sneeuwen. Na een klein uurtje liepen we weer naar beneden en vrijwel de hele tijd heeft het lichtjes gesneeuwd. Met de bus terug naar het ‘restaurant’ (licht opgeknapte schuur) voor de lunch. Die was gelukkig stukken beter met natuurlijk eerst soep en daarna buffet bestaande uit rijst, spaghetti, kip, vis, verschillende soorten groenten, banaan of paprika loempia’s en guacamole. Na de lunch reden we terug naar Cusco. Daar kwamen we ongeveer twee uur later aan dan gepland, omdat de bus onderweg twee lekke banden kreeg. We moesten stoppen bij garage en dat duurde natuurlijk veel langer dan de geschatte 15 minuten. De garage had niet net als in Nederland een soort brug waar een auto op wordt gereden en vervolgens verhoogd, maar een put in de grond waar de auto boven gereden wordt. Het repareren van de banden ging er ook vrij primitief aan toe met vooral veel grof geweld om de banden van de velgen te krijgen (waar volgens mij zelfs een pikhouweel aan te pas kwam). Uiteindelijk toch alles goed gekomen en naar Cusco kunnen rijden.

Volgende ochtend ‘pas’ om 7 uur opgestaan. Na het ontbijt weer naar een vooraf afgesproken plek gegaan en ook deze keer weer een stuk moeten lopen voor ik bij het busje was waarmee we vandaag vervoerd zouden worden. Onze eerste stop was in Chinchero. Ik dacht dat we daar naar een soort markt zouden gaan, maar het bleek één bepaalde weverij/winkel te zijn. Één van de medewerksters gaf een korte demonstratie over hoe de wil van alpaca’s wordt gewassen (met zeep gemaakt van de yucca wortel) en hoe die, nadat de wol gedroogd en gesponnen is, wordt gekleurd. Op zich wel aardig om te zien, maar ik vond de caviaflat die ze er hadden eigenlijk interessanter. :P Onze volgende stop was in Moray. Hier bevinden zich een aantal terrassen die door de Inca’s gebruikt zijn als een soort laboratorium voor het aanpassen van bepaalde gewassen om ze op andere hoogtes te kunnen laten groeien. Van bovenaf lijken de terrassen een beetje op amfitheaters. In totaal zijn er drie ‘laboratoria’ met ieder 5 of 6 terrassen, waarbij het hoogste terras van de eerste op dezelfde hoogte ligt als het laagste terras van de tweede en het hoogste terras van de tweede ligt weer gelijk met het laagste terras van de derde. De temperatuur van het laagstgelegen terras is ongeveer vijf graden Celsius hoger dan je zou verwachten. Hoe dat precies komt ie niet duidelijk, maar dit zorgde er wel voor dat de zaden van gewassen die normaal op lagergelegen grond verbouwd kon worden op het laagste terras kon worden gezaaid. Nieuwe zaden van de gewassen werden na ongeveer een jaar op een hoger terras gezaaid om het gewas aan de nieuwe hoogte te laten wennen. Er wordt gedacht dat het aanpassen van de gewassen om op hogere hoogte te kunnen groeien gedaan werd om die gewassen dichter bij huis te kunnen verbouwen. Sommige Inca’s woonden in gebieden die hoger liggen dan 3500 m en ze moesten dan zo’n 10-12 dagen lopen om voedsel te halen (in hun eigen leefgebied konden ze geen eetbare gewassen of in ieder geval te weinig, verbouwen). De terugweg duurde ongeveer een maand, omdat ze dan ook nog eens al het eten mee moesten sjouwen. Onze derde stop was bij een of ander vaag winkeltje waar je zout uit Maras kon kopen, maar ik denk eigenlijk dat we er vooral stopten omdat de touroperator een bepaalde afspraak met de eigenaar heeft. Daarna reden we door naar onze laatste stop: de zoutpoelen in Maras. Dit is een gebied waar water stroomt met een zeer hoog zoutgehalte door kleine kanaaltjes die tussen een heleboel poelen doorlopen. De kleur van iedere poel is afhankelijk van de hoeveelheid zout die zich heeft opgehoopt in de poel. Bij weinig zout heeft het water een bruine of gele kleur en naarmate er meer zout in zit, wordt het witter. Je kon de zoutkristallen ook gewoon op het water zien drijven. Er wordt alleen in het droge seizoen zout geoogst, omdat het dan warm genoeg is, zodat het water verdampt en er zout verblijft. In het natte seizoen regent het te veel en heeft het geen zin om er te werken. Vervolgens reden we terug naar Cusco waar we rond drie uur waren. De rest van de dag niet veel meer gedaan, door het centrum gewandeld en mijn spullen ingepakt.

Op dit moment zit ik in het vliegtuig van Lima naar San José (Costa Rica). En als ik daar ben, ga ik proberen dit laatste verslag online te zetten. Vanaf daar nog zo’n 17 uur voordat ik land en de reis er helaas op zit.

Plannen voor een volgende reis zijn al in de maak, dus dit was waarschijnlijk niet mijn laatste verslag, maar wel de laatste van mijn reis naar Peru.

Adios!